Esther te Bos – Senior ambulanceverpleegkundige – Ambulance Amsterdam
Met welke aanleiding koos je voor deze training?
Ik heb zeer veel interesse in mijn persoonlijke ontwikkeling en groei. Ik vind het gewoon leuk en het heeft mij al zeer veel gebracht in mijn leven in positieve zin. Ook heb ik mijn dromen, waarvan er al zeker veel van zijn uitgekomen en ik heb het gevoel dat het door mag blijven stromen. Bewust zijn krijgen op het onbewuste. Nog meer uit mezelf halen. Dat maakte dat ik inging op de uitnodiging van Marc-Jan om deze training te volgen.
Wat vind je van de aanpak van Marc-Jan en Mirjam?
Marc-Jan en Mirjam zijn zeer betrokken en hebben een enorme rugzak aan ervaring en skills. Wat mij opvalt bij Marc-Jan is dat hij het zo makkelijk kan ombuigen naar het dagelijkse leven en waar het nu eigenlijk echt om draait. Hij laat alles even stil staan als het ware, zodat je er naar kunt kijken. Met “er” bedoel ik mijn gedrag, mijn handelen, waar het vandaan komt en hoe ik iets functioneler kan maken. Ook al gaat het over iemand anders in de training, ik kon er altijd iets uithalen wat voor mij interessant was, of betrekking had op mij persoonlijk of mijn situatie. Mirjam verbindt mensen heel natuurlijk en brengt mindfulness op een toegankelijke manier. Het is praktisch en daar hou ik van. Ook in mijn vak ben praktisch ingesteld. Ik wil er iets mee kunnen, mag tastbaar zijn. Heerlijk! Marc-Jan en Mirjam kunnen in korte tijd een veilige sfeer bewerkstelligen en zijn open en eerlijk. Hun kracht is energie doorgeven.
Wat vind je van de gebruikte methodes?
Vooral praktisch toepasbaar en prettig om veel samen te doen met medecursisten. Zo leer je elkaar sneller kennen (wat daar toch al snel gaat) en dat helpt mee bij een veilige sfeer creëren.
Wat spreekt je specifiek het meest aan in de training? Waar kreeg je de meeste energie van?
Van de persoonlijke verhalen van medecursisten, voorbeelden die gegeven worden, de grote herkenbaarheid en de medecursisten die allemaal uit vrije wil dit doen en gemotiveerd zijn om van en met elkaar te willen leren. Voor mij persoonlijk werd ook duidelijk hoeveel stappen ik al heb gezet. Daar krijg ik ontzettend veel energie van. Ook ben ik trots dat ik het aan durf te gaan, naar mezelf kijken, een spiegel voor gehouden te krijgen.
Wat vond je het moeilijkst?
Weer goed op de weg letten bij het naar huis rijden. Zat in een heerlijke wolk vol met energie.
Welk onderdeel gaf jou het belangrijkste inzicht?
De V van vertraging, voor mij een heel belangrijk inzicht.
Welk belangrijk persoonlijk inzicht neem jij mee voor de rest van je leven?
Hierboven dus genoemd. Vertraging, ik ben in al mijn enthousiasme en ondernemendheid een vrouw met veel energie en om die evenredig te verdelen is niet altijd makkelijk. Zeker niet met 3 kinderen, mijn relatie, werk, sociale leven en mijn streven naar harmonie. Dat is een behoorlijke uitdaging. Door te vertragen kan ik beter focussen, beter prioriteiten stellen, beter bij mezelf blijven, sta ik in mijn kracht. Dat kan ik dan fysiek ook voelen en zodoende beter bij mijn grenzen blijven, waardoor de energiebalans meer in evenwicht blijft. Dan blijft mijn energie zo lekker stromen, wat erg fijn is om te voelen.
Hoe ben je met de materie aan de slag gegaan; bewust of onbewust?
Ik ben er onbewust ingegaan. Ik zei tegen mezelf ik zie wel waar ik uitkom, liet het op mijn pad komen. Naderhand het boek De LifeNavigator© erbij gepakt en deze gaan lezen en de opdrachten gaan maken. Dit versterkte de training door het nog meer bewust te ervaren.
Wat kan je concreet met deze training in jouw werk en leven? Wat heeft het je al gebracht in de praktijk?
In mijn dagelijkse leven merk ik het heel goed. Ik ben nog meer empathisch, en weet gelukkig goed wat van mij is en wat van iemand anders. Ik kan er voor iemand zijn, zonder zelf uit balans te raken. Ik weet wat ik nodig heb, wat mijn ambities zijn, waar ik blij van word en ga daar ook voor. Dat zat van nature al wel in mij, maar deze training heeft dat zeker versterkt en nog meer bewust gemaakt. Gevolg is een betere focus, al is dat nog niet altijd een makkelijke klus. Ook besef ik mij wat mijn sterke punten zijn, wat mijn kracht is en hoe kan ik dat nog meer accentueren. Wat heel fijn is, is het bewust worden wat nu écht belangrijk voor mij is en ook vooral wie echt belangrijk voor mij zijn. Wie geven mij energie en wie kosten mij energie. Een bewustwordingsproces met stimulans om er ook iets mee doen. Niet alleen weten, maar vooral ook dóen!
In mijn werk heeft het gebracht dat ik met mijn energie anderen kan motiveren en inspireren in mijn functie als senior in het team. Zaken nog beter nuanceren, mijn plek innemen, er staan, zoals ik dat wil, zonder anderen daarin te kort te doen. Beseffen wat is van mij, en wat van de ander. In mijn werk als ambulanceverpleegkundige is empathie tonen, meeleven, geruststellen heel belangrijk. Maar ik moet ook een plan van aanpak hebben, weten wat ik moet doen. Terwijl ik dat plan ook moet kunnen aanpassen in soms zeer heftige en chaotische situaties waarin veel prikkels aanwezig zijn voor ons. Daarin worden hoge eisen gesteld aan ons. Om in dit soort situaties goed te schakelen vind ik een uitdaging en fysiek ook zeker stressvol. Adrenalineboosts en dan bij jezelf terugkomen, weer ‘landen’, mezelf in balans houden, zodat ik daar geen langdurige stress van krijg. De opdrachten die langs komen in de training helpen mij daarbij. Bewuster kiezen welke hulpbronnen ik inzet bijvoorbeeld.
Grappig en tegelijkertijd ook weer niet, is dat in mijn vak men pas naar een psycholoog gaat als er sprake is van langdurige stress. Dan wordt bijvoorbeeld ptss en dergelijke vastgesteld en gaan alle alarmbellen af. Dan pas gaan mensen ineens naar zichzelf kijken. Noodgedwongen. Zonde! Als men dat eerder zou doen door dit soort trainingen dan durf ik wel te zeggen dat mensen beter weten wat zij nodig hebben om zich oké te blijven voelen. Maar ook beter in de gaten krijgen of het werk wat je doet nog bij je past, en wat heb je nodig om terug te komen bij wat je nodig hebt. Dit is in het ambulancevak zo ontzettend belangrijk. Ik zie het zo vaak: voor een ander zorgen is vaak makkelijker dan voor jezelf zorgen…
Welke feedback geeft je omgeving jou n.a.v. de training?
Positieve uitstraling en rustiger, ook al komt er veel op mijn pad. Complimenten over mijn capaciteiten, wat zich uit door opmerkingen dat er nog meer in me zit dan waar ik nu mee bezig ben. Ook hoor ik terug dat ik zo duidelijk ben in het aangeven van grenzen, niet uit balans raak van gedrag van anderen, om dat vervolgens daar te kunnen laten. Dat vinden mensen knap.
Voor wie denk je dat de training het meest waardevol is?
Niemand uitgezonderd!
Zou je de training aanbevelen aan anderen? Of juist niet.
JAZEKER!
